ای کسانی که در این کشمکش عید سعید
سر خوش و می زده با روی سپید
غرق در شوکت و در مکنت و بد مستی پول
به سیاهی شب بخت بدم می خندید
می نپرسید چرا؟؟
از چه این هموطن لخت به این صورت زشت
رو سیه ساخته و کو به کو افتاده به راه؟؟
آری ای هموطنان
سرگذشتیست مرا تیره در این روی سیاه...
لحظه ای محض خدا خویش فراموش کنید
غم پنهانی من گوش کنید...
در دل آتش عشق
در غم خاموشی
وز همه تلخی جانسوز که یک عمر کشید
قلب من بس که تپید
قلب من بس که شکست
نفسم بس که در اعماق دلم نعره کشید
هوسم بسکه به مغزم کوبید
پای یک مشت ستمکار فرومایه پست
بسکه برخاک سیاهم مالید
مثل یک قطره سرشک
ازدل خون
زندگی بر لب چشمم غلطید...
سر آهسته زمین خورد و تن سرد زمین
لاشه مرده روحم بوسید
مغز بیچاره بختم پوسید...
نفسم.. .
هر چه بیهوده مرا کشت بسم بود بسم
نفس بی کسم ای زنده دلان قطع کنید
سینه ام چاک کنید
این غبار سیه از روی رخم پاک کنید...
به چه کار آیدم این چشمه خون؟!
این تن مرده عشق
که تن زنده من کرده چنین آواره
از کف سینه ام آرید برون...
ببرید...
ببرید در بیابان سکوت
زیر مشتی لجن و سنگ سیه خاک کنید...!
آری ای هموطنان
چشمه عشق در این ملک سراب است سراب
پایه عشق ورفاقت پاک خراب است خراب!!!
.: Weblog Themes By Pichak :.